W w W . TurkPortSesli . C o M Herkesii BekLerizz ..www.turkportsesli.com (Sézér & Ebru)

Sevgiliden Ayrılmak

Onunla ilk tanıştığım zaman...
Ortaokul'da henüz 14 yaşındaydım. Onun yaşını ise hiç sormayın! Göz göre göre kendimi ateşe attığımı sonradan anladım. Herkes bu beraberlik için yaşımın çok küçük olduğunu söylüyordu. Aslında hiç bir zaman yaşın uygunluğu söz konusu olamaz böyle bir ilişkide. İlk önce yakın arkadaşlarımla paylaştım küçük sırrımı. Sadece gönül eğlendiriyordum onunla. Ne kadarda aptalmışım? Aileme anlatamazdım. Reddedileceğini peşinen biliyordum. Başlangıçta tenha yerlerde çok seyrek buluşuyorduk. Daha sonra buluşmalarımızın sayısı gittikçe arttı. Ok yaydan çıkmıştı bir kere. Evet onu seviyordum. Aklımda hep aynı düşünce vardı: "Onun tutsağı değilim ve istediğim zaman terkedebilirim."Ne kadar da akılsızmışım.En sonunda olan oldu. Bir gece annem bizi yakaladı. Kızmadı,bağırmadı,sadece kısa bir nasihat çekti. Beraber olmamızı yasak etmenin mümkün olamayacağını acı acı anlattım.
Aradan seneler geçti,amagittikçe birbirimize bağlandık. Daha doğrusu ben ona bağlandım. Tahmin edebileceğiniz gibi onun umurunda bile değildim. Aradan geçen yıllarda kaybeden taraf hep ben oldum. O bana sahte mutluluklar verdi sadece.Bense herşeyimi... Onun için kavga ettim,onun yüzünden çok hastalandım. Önce onu sevmeyi öğrendim,sonrada nefret etmeyi. Beraber olmayı istemediğim anlarda bile, yanımda olmaya devam ediyordu. Ne yalan söyleyeyim; bazen bende isteyerek onun peşinden koşup sokak sokak aradıktan sonra hasretle yine buluşuyorduk. İrademi yerle bir etti. Ailemle,yakınlarımla arama girdi. Arkadaşlarımın çoğuda ondan nefret etti. Hatta ben bile tiksindim bazen,bedenime ve ruhuma sinen kokusundan. Dudaklarımın her dokunuşunda, ben ondan o benden birşeyler çalıyordu. O her seferinde yeniliyordu kendini,bense gittikçe kötüleşiyordum. Buna rağmen bir türlü terkedemedim. Aslında çok defa denedim ayrılmayı. Hepsinde de dönüşüm bir öncekinden güçlü oldu. Yokluğunda hasretiyle kıvrandım, bu ayrılığa alışmaya çalıştım, ama asla aklımdan çıkmadı. Tırnaklarımı yedim, yetmedi. Kuruyemişe başladım,ayrılık kilo aldırdı. Hatta inanmazsınız ama,şu anda bile yanıbaşımda. Ama yinede hepinizin önünde yemin ediyorum ve söz veriyorum: "Ya o beni bırakacak,ya ben o SİGARAYI!.."
(Şimdi lütfen bir daha okuyun)